- DOMITIANUS
- I.DOMITIANUSCos. duodecies, quo et Dolabellâ collegâ natus Pius Imp. apud Capitolin. Flavii praenomen quidam codices tribuunt, Casaub. et Gruter. ad Capitolin.II.DOMITIANUSDux Aureoli fortissimus, qui originem se a Domitiano Imp. atque a Domitilla trahere aiebat, vicit Marcian. Tyrannum. Vide Trebell. Pollion. in Gallien. et Macriano.III.DOMITIANUSFlavius Vespas. fil. post fratrem Titum venenosublatum, Rom Imp. A. M. 4044. A. C. 82. nec quicquani amplius quam muscas captabat, ac stylo praeacuto configebat, ut non absurde responderit Vibius Crispus, Ne muscam quiaem cum Caesare esse.Varium se praestitit aliquandiu, mixturâ quâdam inaequabili virtutum ac vitiorum: Bonas quasdam leges sanxit, Bibliothecas auxit: donec virtutes quoque in vitia deflexit. Philosophos toto imperio pepulit, super ingenii naturam, inopiâ rapax, metu saevus. Flav. Clem. patruelem suum, (cuius filios etiam parvulos sucessores palam destina verat) interfecit, discipulum Pantomimi puberem occidit, nullam aliam ob causam, quam quod magistro formâ similis esset. Metium Pomposianum quod habere imperatoriam genesin ferebatur, et alias quasdam ob causas leviculas necuit. Christianos passim secundus a Nerone crudeliter persecutus est. In exilium D. Ioh. Evangelistam pepulit. Suet. in Domit. c. 6. De Cattis, Dacisque post varia proelia auplicem triumphum egit: de Sarmatis Lauream Captlolino Foviretulit. Superbus hic tandem Dominum et Deum se appellari coegit: nullam sibi nisi auream et argenteam statuam poni passus est, crudelis etiam consobrinos, item nobiliss. ex Senatu interfecit. Per haec terribilis cunctis et invisus, multis vulneribus, non sine miris praesagiis, confoditur, suorum, uxoris quoque coniuratione A. C. 96. Aet. 45. imperii 15. Funus eius per vespillones cum ingenti dedecore exportatur, et ignobiliter sepelitur: radendum eius nomen Senatus decernit, omniaque eius acta rescindit. Eutr. l. 7. Aur. Vict. de Caesarib. Philostr. in vita Apollon. l. 8. Xiphilin. Petav. Ricciolus, etc.IV.DOMITIANUSGrammatici nomen apud Romanos, ita dictus, quod esset intractabilis, et valde morosus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.